Człowiek to istota, która świadomie wybiera działania na niekorzyść swojego organizmu. W każdym z nas jest skłonność, aby w pewnym momencie życia podejmować działania autodestrukcyjne. Problemy, niespełnione marzenia, zbyt wielkie wymagania otoczenia osłabiają ludzką psychikę i doprowadzają do działań przeciwko sobie. Autodestrukcja to próba radzenia sobie ze swoimi emocjami. Bardzo niekorzystna, ponieważ nie rozwiązuje żadnych problemów, a jest przyczyną poważnych skutków, łącznie z próbą samobójczą.
Samotność i przygnębienie
Osoba, która doświadcza mnóstwa negatywnych uczuć: samotności i braku zainteresowania ze strony innych, braku zrozumienia i rezygnacji nie ma powodu do optymizmu. Prowadzi to nagromadzenia negatywnych emocji. Poprzez samoagresję człowiek usiłuje rozładować napięcie. Powodem autoagresji może być niska samoocena lub zbieg pechowych okoliczności. Samozniszczenie to krzyk bezradnego, samotnego człowieka, który potrzebuje pomocy, choć nie raz zaprzecza, że oczekuje wsparcia. Autodestrukcja to wołanie człowieka, który nie może poradzić sobie z zaistniałą sytuacją.
Stopnie autoagresji
Autodestrukcja nie jest zjawiskiem jednolitym. Może przebiegać z różną częstotliwością. W wielu przypadkach bezpośrednio zagraża życiu. Autoagresywnymi formami odżywiania są: anoreksja, bulimia i ortoreksja. Mocnymi przejawami autodestrukcji są: próby samobójcze, okaleczenia, uzależnienia od alkoholu, narkotyków i dopalaczy. Niektóre osoby, które wykazują zachowania autoagresywne, uważają, że zaburzenia odżywiania (drakońskie diety), czy nałogi przynoszą im jakieś korzyści: rozluźnienie, szczupła sylwetka. Osiągane są bardzo dużym kosztem zdrowotnym i psychicznym i w konsekwencji doprowadzą do wyniszczenia organizmu. Łagodną formą autoagresji jest zakupoholizm, uzależnienie od internetu, porażki na własne życzenie, rezygnacja z działania. Osoba autoagresywna podważa swoje postępy i osiągnięcia. Skupia się na tym, co nie udało się, podkreśla swoje wady i brak umiejętności.
Tworzenie niepotrzebnych konfliktów
Osoba ze skłonnościami do autodestrukcji często wywołuje niepotrzebne konflikty, jest zazdrosna, ale o wszystkie problemy obwinia innych ludzi. Przejawem autodestrukcji jest porównywanie siebie do innych i szukanie w tym porównaniu przyczyn swoich porażek. W sytuacji konfliktowej osoba ze skłonnością do autodestrukcji użala się nad sobą, obraża się na otoczenie, zachowuje się jak ofiara niesprawiedliwości, pomimo tego, że to ona jest powodem konfliktu. Osoby autodestrukcyjne oddalają się od przyjaciół, dążą od odosobnienia. Skupiają się na negatywnych stronach innych ludzi, lekceważą ich lub wymagają zbyt dużo.
Sytuacjami, które natychmiast wymagają wsparcia otoczenia dla osoby przejawiającej zachowania autoagresywne, są próby samobójcze i okaleczenia, np.: cięcie się, piercingiem wykonanym na bardzo wrażliwej części ciała, wyrywanie włosów. Za formę samookaleczenia uważa się również narkomanię, lekomanię i alkoholizm, ponieważ występuje ryzyko przedawkowania i nagłej śmierci.
Dodaj komentarz