Czym jest widzenie tunelowe?

Czym jest widzenie tunelowe?

Widzenie tunelowe nie jest określeniem funkcji w lornetce ani trybu kamery ustawianego w monitoringu miejskim. Widzenie tunelowe, inaczej zwane peryferyjnym jest wadą wzroku, w której pacjent ma ograniczone pole widzenia. Można powiedzieć, że odnosi wrażenie nieustannego patrzenia przez rurkę, w głąb studni czy przez wizjer.

Utrudnia to postrzegania całej przestrzeni wokół chorego, ograniczając widoczność obrazu po bokach, u góry i na dole. Najczęściej schorzenie to występuje wśród osób starszych, nie znaczy to jednak, że nie może się to przytrafić osobie młodszej czy nawet dziecku. Czasem rozwija się stopniowo, a czasem występuje nagle, a przyczyn jego występowania jest wiele.

Widzenie tunelowe może wystąpić w konsekwencji przebytych chorób oczu, takich jak jaskra, zaćma, a także w wyniku odwarstwienie siatkówki czy zwyrodnienia barwnikowego. Niekiedy przyczyną mogą okazać się migreny, stwardnienie rozsiane, guz mózgu czy udar niedokrwienny. Przyczyny mogą być też związane z otoczeniem chorego, widzenie tunelowe może wystąpić jako efekt uboczny zażywania niektórych leków, efekt spożycia alkoholu lub narkotyków, ale także nadmiernego wysiłku fizycznego, przewlekłego stresu, stanów depresyjnych czy nagromadzenia innych, negatywnych emocji.

Kluczowe jest ustalenie dokładnej przyczyny wystąpienia tego zwyrodnienia, dlatego że jest to priorytetowa informacja w momencie planowania procesu leczenia.

Jak sobie radzić z widzeniem tunelowym i jak je leczyć?

Diagnostykę i ustalanie procesu leczenia widzenia tunelowego należy rozpocząć w trakcie konsultacji z lekarzem pierwszego kontaktu. Przeprowadza on wywiad, obejmujące zarówno przebyte choroby, przyjmowane leki, szczegóły trybu życia, jak i dodatkowe objawy. Do dodatkowych objawów może należeć, przykładowo, ból oczu, zawroty głowy, mdłości, zaburzenia równowagi, drętwienie szyi albo i całej twarzy.

Kompletny wywiad sugeruje najprawdopodobniejsze przyczyny wystąpienia tego zaburzenia i pomaga ustalić najlepszego specjalistę w celu jego wyleczenia. Następnym krokiem jest skierowanie pacjenta na konsultacje, zależnie od wyniku wywiadu. Może to być psychiatra, okulista, neurolog, laryngolog lub inny lekarz specjalista. To on decyduje o leczeniu, dopasowanym do indywidualnych problemów pacjenta. W najgorszym wypadku może być konieczna operacja, zwłaszcza kiedy przyczyną widzenia tunelowego okazuje się udar lub guz mózgu.

W przypadku nadmiernej ilości stresu, czy nadmiernego wysiłku fizycznego, sposobem na wyzdrowienie może się okazać zmiana stylu życia, czy też zmniejszenie aktywności fizycznej. Może wystąpić także konieczność leczenia farmakologicznego, dopasowanego do potrzeb pacjenta. Schorzenie jest poważnym objawem, którego nie należy bagatelizować.

Konieczna jest jak najszybsza konsultacja z lekarzem pierwszego kontaktu. W przypadku możliwego uszkodzenia mózgu, pierwsze godziny od wykrycia problemu mogą się okazać kluczowe w drodze do pełnego wyzdrowienia pacjenta.


Opublikowano

w

przez

Tagi:

Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *